Upravit stránku

Instrukcja montażu dla FV INFRA

Do infrastrukturalnych systemów transportu wody i innych mediów przeznaczone są rury FV HDPE 100 i rury HDPE 100 RC (Resistant to Cut, tzn. odporne na uszkodzenia i propagację pęknięć). Produkowane są z tak zwanego liniowego polietylenu o wysokiej gęstości (określanego jako HDPE, PEHD lub l-PE).

Twardość MRS wynosi dla HDPE 100 10 MPa, czyli jest 2,5 razy większa niż u dotąd obecnie stosowanego rozgałęzionego polietylenu o niskiej gęstości (LDPE). Grubość ścianki i parametry hydrauliczne dla danego ciśnienia zostały więc znacznie zmniejszone. HDPE 100 ma również wyższą odporność na uszkodzenia i lepszą odporność chemiczną, jest także lepszy pod względem wielu innych właściwości.

Rury HDPE 100 RC charakteryzują się zwiększoną wytrzymałością, odpornością na przebicie i propagację pęknięć oraz nadają się do montażu w ekstremalnych warunkach.
 

ZAKRES ZASTOSOWANIA RUR HDPE FV
 

Rury ciśnieniowe FV HDPE 100 i FV HDPE 100 RC można stosować do:

- transportu wody pitnej i użytkowej

- transportu konwencjonalnych czynników chłodniczych i mieszanek niemarznących

- transportu niektórych zawiesin wodnych

- transportu niektórych chemikaliów

- transportu powietrza i innych gazów

- transportu materiałów ściernych

- obwodów pierwotnych i wymienników pomp ciepła

- urządzeń naśnieżających (armatek śnieżnych)

- budowy ciśnieniowych i podciśnieniowych linii kanalizacyjnych

Materiały płynne i sypkie można transportować, o ile grozi powstanie ładunku elektrostatycznego. Rury z HDPE są odporne na powszechnie stosowane chemikalia, ale nie zaleca się ich do transportu wody pitnej w glebach silnie zanieczyszczonych substancjami organicznymi.


UKŁADANIE

Podczas układania należy przestrzegać wymagań ČSN EN 805 dotyczących odległości od konstrukcji i kabli oraz stref ochronnych.
 

Rury do transportu wody pitnej są zasadniczo kładzione na głębokości niezamarzającej zgodnie z ČSN 73 6005:

- W chodniku i na otwartym terenie poza obszarem zabudowanym, co najmniej 1,00 do 1,60 m (w zależności od rodzaju i właściwości gleby).

- W jezdni min. 1,5m.
 

W przypadku układania płytkiego należy podjąć środki zapobiegające zamarzaniu wody, jak izolacja lub ogrzewanie.

Zakotwienie rurociągów musi zostać rozwiązane przy nachyleniu wzdłużnym wynoszącym ponad 15%, w zależności od warunków geologicznych.
 

Dylatacja podłużna nie jest problemem przy układaniu w ziemi. Kompensacja dylatacji jest jednak konieczna w przypadku prowadzenia rurociągów nad ziemią oraz w budynkach, ze względu na wysoki współczynnik rozszerzalności cieplnej (0,2 mm/m.K).
 

Należy poświęcić odpowiednią uwagę wykopom i układaniu rur. Szerokość wykopu musi umożliwiać bezpieczną manipulację rurą, w tym jej łączenie i wystarczające zagęszczenie gleby wokół rury, zgodnie z warunkami i celem użytkowania.
 

Szerokość wykopu zależy od średnicy rury i wymaganej głębokości wykopu.


 

MINIMALNA SZEROKOŚĆ WYKOPU WEDŁUG ŚREDNICY RUR:

MINIMALNA SZEROKOŚĆ WYKOPU WEDŁUG GŁĘBOKOŚCI WYKOPU:

d – średnica zewnętrzna rury w mm, D – średnica zewnętrzna rury w m , β – kąt nieszalowanej ściany wykopu. Najmniejsza odległość robocza między ścianą rury a ścianą wykopu (szalowaniem) wynosi x / 2

Za warstwę aktywną przy układaniu rur uważa się glebę pod rurą i do 15 cm powyżej górnej krawędzi rury (zob. schematyczne przekroje). Obsypkę i zagęszczanie robi się warstwami, zawsze po obu stronach rury. Dla przypadku rur od średnicy 110 mm i większej zagęszcza się ręcznie lub za pomocą lekkiej techniki zagęszczającej. Bezpośrednio nad rurą do grubości 30 cm się nie zagęszcza. Podczas zagęszczania rurociąg nie może przesunąć się w pionie ani w poziomie.
 

Rury PE 100RC mogą być stosowane do tak zwanego „układania bez piasku” w większości często stosowanych wykopów i zasypywane bezpośrednio materiałem wykopanym, z domieszką kruszywa do 50% i do wielkości 250 mm.
 

Rury z PE100 układane są w wykopie na podłożu piaskowym lub żwirowym (podsypka) o minimalnej grubości L = 10 cm. Gleba nie musi być zagęszczana, ale nie może być zbyt luźna. Zasadniczo obsypkę w warstwie aktywnej dla rur z HDPE 100 i kształtek wykonuje się z piasku lub gleby bez cząstek o ostrych krawędziach.
 

Rur nie należy układać na zamarzniętej glebie. Muszą leżeć na pełnej długości na ziemi, bez styku punktowego na występach skalnych lub na szyjach - na kształtki mechaniczne lub elektrozłączki robi się jamki montażowe. Kąt posadowienia, tzn. kontaktu z podłożem, powinien być większy niż 90°.
 

Na podłożu skalistym i kamienistym należy utworzyć na dno rury (z wyjątkiem rur RC) po wybraniu warstwy ok. 15 cm nowe piaskowe lub żwirowe podłoże piaskowo-żwirowe, wyrównane do prawidłowego nachylenia i zagęszczone w razie potrzeby.
 

Do obsypki kształtek używa się dla wszystkich rodzajów rur piasku, o ile dostawca kształtki nie określi tego inaczej. Obsypka powinna przewyższać kształtkę o min. 20 cm z każdej strony.

Rur NIE WOLNO układać bezpośrednio na betonie lub innych stałych powierzchniach; jeżeli np. użyje się na słabonośnym gruncie betonowych płyt, należy na nich uformować 15-centymetrowe podłoże piaskowe lub piaskowo-żwirowe.

 

OBSYPKA I ZASYPKA RUR
 

Należy użyć gleby odpowiadającej specyfikacji dla warstwy aktywnej i danego rodzaju rury. Sypać należy z odpowiedniej wysokości, aby nie doszło do uszkodzenia czy przemieszczenia rurociągu. Wokół rury nie może być pustych przestrzeni, więc na obsypkę nie można używać materiałów, które mogą z czasem zmieniać objętość lub konsystencję (np. gleba zawierająca kawałki drewna, lodu, materiałów organicznych lub rozpuszczalnych).
 

Rurociągi wodne nie mogą przechodzić przez glebę zanieczyszczoną materią organiczną. Takiej gleby nie można użyć do obsypki. Obowiązuje zasada, że materiał wykopany nie nadający się na obsypkę należy zastąpić odpowiednią glebą.
 

Według ČSN 73 6006 (8/2003) wskazane jest oznaczenie rurociągu folią ostrzegawczą, ułożoną co najmniej 20 cm nad szczytem rury:

Na zasypkę można użyć materiału i metody zagęszczania odpowiednich dla zastosowania danej powierzchni. Od 30 cm można utwardzać także nad rurą.

 

ŁĄCZENIE
 

Rury i kształtki PE łączy się przez spawanie lub mechanicznie (metalowe lub plastikowe złączki zaciskowe, połączenia kołnierzowe za pomocą spawanych kołnierzy krawędziowych).

 

RUR POLIETYLENOWYCH NIE WOLNO KLEIĆ!
 

Zaletą łączenia za pomocą złączek zaciskowych jest możliwość łączenia różnych SDR, ewentualnie także różnych materiałów. Złączki zaciskowe mogą być metalowe lub z tworzywa sztucznego, przy czym preferowana jest konstrukcja pozwalająca na zwolnienie. Prawidłowo zainstalowane złącze ma jednakową lub wyższą wytrzymałość na rozciąganie niż same połączone rury.
 

Przy łączeniu należy kierować się poleceniami producenta kształtek. Bardzo ważna jest czystość komponentów. W celu poprawnego połączenia konieczne jest oznaczenie głębokości wsunięcia (flamastrem, ołówkiem). Jeżeli rura będzie włożona za słabo, złącze może wykazywać wysoką wytrzymałość na rozciąganie, ale może być nieszczelne.
 

SPAWANIE
 

  Rury i kształtki HDPE mogą być spawane doczołowo lub elektrozłączkami, wyjątkowo stosowane jest spawanie polifuzyjne (zgrzewanie tulejowe).

Spawanie razem rur i kształtek z HDPE100 i HDPE 100 RC nie jest ograniczone. Nie można spawać polietylenu z polipropylenem.
 

Nie można też spawać razem rur lub kształtek z liniowego (HDPE, lPE, PE80, PE100) i rozgałęzionego polietylenu (LDPE, rPE, PE40). Do łączenia niespawalnych rur HDPE i LDPE należy stosować wyłącznie złączki mechaniczne.

 

GIĘCIE RUR / ZMIANY KIERUNKU RUROCIĄGU
 

Do zmiany kierunku stosuje się odpowiednie kształtki. Nie wolno przeprowadzać formowania rur na gorąco na placu budowy. Duża elastyczność HDPE pozwala na zmianę kierunku lub na odwzorowanie rzeźby terenu przez tworzenie łuków o promieniu R. Promień gięcia zależy od średnicy rury i od temperatury, a nie zależy od klasy ciśnienia rury.

 

DOPUSZCZALNE PROMIENIE GIĘCIA

Dzięki odpowiedniemu wykonaniu łuków podczas prac w wykopie można ograniczyć używanie kształtek i rur, dlatego konieczne jest zwrócenie na niw uwagi już na etapie projektowania wykopu.
Dzięki odpowiedniemu wykonaniu łuków podczas prac w wykopie można ograniczyć używanie kształtek i rur, dlatego konieczne jest zwrócenie na niw uwagi już na etapie projektowania wykopu.

TRANSPORT, SKŁADOWANIE I MANIPULACJA

- Rury muszą podczas transportu i przechowywania leżeć na podłożu całą długością, aby nie dochodziło do wygięć. Powierzchnia załadunkowa pojazdów nie może mieć ostrych występów, a podłoże przy składowaniu nie może być kamienne. Belki podpierające nie powinny być węższe niż 50 mm.

- W przypadku rur w prętach należy zapobiegać wygięciom na krawędziach i chwianiu wolnych końców rur. Dlatego końce rur wystające poza powierzchnię załadunkową pojazdu o ponad 1m trzeba podeprzeć.

- Podczas załadunku i rozładunku rur nie wolno zrzucać ani ciągnąć po ostrym żwirze lub szorstkim podłożu.

- Maksymalna wysokość przechowywania rur rozpakowanych z palet wynosi 1,6 m, podpory boczne nie powinny być oddalone od siebie o więcej niż 3 m.

- Długotrwałe przechowywanie rur w bezpośrednim świetle słonecznym może powodować przebarwienia.

- Rury HDPE można przechowywać i manipulować nimi nawet na mrozie do -20 °C. Konieczne jest jednak zachowanie zalecanych temperatur do spawania i innych operacji.

- Produkty muszą być chronione przed kontaktem z rozpuszczalnikami oraz przed zanieczyszczeniem substancjami toksycznymi.


 

- Nakrętki ochronne można zdejmować z rur i kształtek dopiero bezpośrednio przed użyciem.

- Rury w zwojach przechowywane są w pozycji pionowej, zabezpieczone przed upadkiem, lub w pozycji leżącej do wysokości 1,6 m. Przy przechowywaniu w pozycji pionowej zwój nie może obciążać końców rury.

- Przed rozwinięciem zdjąć taśmę zabezpieczającą zewnętrzny koniec rury, a następnie stopniowo uwalniać kolejne warstwy. Zaleca się zwolnienie tylko takiej długości rury, jaka jest aktualnie potrzebna.

- Do odwijania zwojów zaleca się urządzenie odwijające (wózek), można także użyć wolno poruszającego się pojazdu.

- Nie wolno rozwijać rury w spirali - grozi „złamanie” rury.

- Przy rozwijaniu lub prostowaniu, zwłaszcza w niższych temperaturach, rury nie mogą być poddawane nadmiernemu zginaniu.

- Zalecamy dodanie do odwijaka urządzenia prostującego.

DOZWOLONE USZKODZENIE RURY PRZY UŻYCIU DO ZASTOSOWAŃ CIŚNIENIOWYCH
 

Maksymalna głębokość uszkodzenia ściany rury:
 

- FV HDPE 100 - tylko dozwolona obsypka: maks. 10% grubości ściany

- FV HDPE 100 RC      - obsypka piaskiem: maks. 15% grubości ściany

- FV HDPE 100 RC      - inna obsypka: maks. 10

 

Ta strona korzysta z plików cookie

Ta strona korzysta z plików cookie w celu świadczenia usług, personalizacji reklam i monitorowanie ruchu. Dalsze korzystanie z tej strony zgadzasz się z wykorzystaniem plików cookie. Więcej informacji

Ustawienia plików cookie

Twoja prywatność jest ważna. Możesz wybrać spośród poniższych ustawień plików cookie. Więcej informacji