Instrukcja montażu dla FV THERM

System ogrzewania podłogowego FV THERM przeznaczony jest do ogrzewania mieszkań, domów jednorodzinnych, centrów administracyjnych i handlowych oraz obiektów przemysłowych. Oparty jest na wysokiej jakości rurach FV MULTIPERT-5 i FV MULTIPEX-5 z barierą tlenową z EVOH, specjalnie zaprojektowaną do ogrzewania podłogowego, której zastosowanie jest do takich celów najbardziej ekonomiczne. Można również zastosować najwyższej jakości rury FV MULTIPERT-AL ze spawaną wzdłużnie warstwą aluminiową. Na podstawie rozmieszczenia rur grzewczych na warstwie izolacyjnej, system ogrzewania podłogowego FV THERM zalicza się do systemów do układania na mokro w grupie projektowej A zgodnie z DIN 18560-2. Patrz obr. nr 1, 2.

1. WIELKOŚĆ PÓL I SZCZELIN DYLKATACYJNYCH

Jastrych jest zgodny z DIN 18560-1. Dodatkowe jastrychy mogą być wykorzystane do poprawy obróbki jastrychów cementowych. Wielkość ziarna piasku jastrychowego powinna wynosić od 0 do 8 mm. Pola jastrychu nie powinny przekraczać 40 m2 przy stosunku szczelin 1:1 lub 1:2. Rozmieszczenie pól i szczelin dylatacyjnych, patrz rys. nr 3. Dla powierzchni poniżej 40 m2 należy zastosować szczeliny dylatacyjne wtedy, gdy długość boku przekracza 8 m lub wystające elementy konstrukcyjne (narożniki, filary, kominy) ograniczają kształt płyty jastrychowej.

Szczeliny dylatacyjne mogą przecinać tylko przewody zasilające, na jednym poziomie, za pomocą tulei ochronnej o długości min. 200 mm z każdej strony szczeliny.

Na każde 200 m2 powierzchni wylewki należy zakładać trzy punkty pomiaru wilgotności resztkowej. Projekt obwodów grzejnych musi odpowiadać rozmiarowi i kształtowi płyty jastrychowej (patrz rys. nr 3). W przypadku jastrychów anhydrytowych należy skonsultować rozłożenie szczelin z producentem jastrychu.

Nad szczelinami dylatacyjnymi budynku trzeba zrobić szczeliny także w jastrychu (szczeliny ruchowe) oraz w okładzinie podłogowej. Jastrych musi być także oddzielony od pionowych elementów konstrukcyjnych szczelinami (szczeliny brzegowe). Jeżeli w jastrychach grzewczych zrobione są dylatacje kontrolne, można je wycinać maksymalnie do jednej trzeciej grubości jastrychu. W celu rozmieszczenia szczelin musi zostać sporządzony plan szczelin, z którego wynika rodzaj i układ szczelin. Plan szczelin opracowuje projektant budynku i załącza się go do opisu działań firmy wykonawczej.

Szczeliny dylatacyjne wykonuje się według projektu planu szczelin. Jeżeli wykonuje się dylatację budynku, należy ją wykonać bez przerw także w miejscu ogrzewania podłogowego. W razie zastosowania twardej okładziny podłogowej konieczne jest zrobienie szczeliny dylatacyjnej także w tej warstwie (zob. rys. nr 5).

2. RURY DO OGRZEWANIA PODŁOGOWEGO

Rury FV MULTIPERT-5 i FV MULTIPEX-5 należą do produktów najwyższej jakości, kontrolowanych i certyfikowanych. Po dostarczeniu na plac budowy rury z tworzyw sztucznych muszą być przechowywane, przetwarzane i przenoszone w taki sposób, aby:

Powierzchnie podłogowe graniczące z glebą muszą być wyposażone w izolację przeciw wilgoci, zgodnie z normą DIN 18195 (izolacja budynków). Dokładne wykonanie izolacji budynku określa projektant lub architekt. Wykonawca odpowiedzialny za ułożenie izolacji musi sprawdzić odpowiedniość uszczelnienia i zgłosić ewentualne obawy dotyczące izolacji wodnej na piśmie kierownikowi budowy. Jeśli instalowane są uszczelnienia bitumiczne, np. pasy bitumiczne, przed ułożeniem izolacji konieczne jest położenie warstwy folii polietylenowej o grubości 0,1 mm. Folia kładziona jest luźno na izolację. Rury położone na podłodze muszą być należycie zamocowane i zabezpieczone przed przesunięciem lub wypłynięciem. Dla uzyskania odpowiedniej struktury podłogi konieczna jest izolacja poziomująca. Na izolacji dolnej można następnie położyć kolejny poziom izolacji. Izolację poziomującą można tworzyć tylko z izolacji „twardej” (EPS-DEO, PUR itd.). Przy kładzeniu izolacji wielowarstwowej połączenia w poszczególnych warstwach nie mogą się pokrywać, lecz muszą się wymieniać, zob. obr. nr 11.

3.1. MONTAŻ TAŚMY IZOLACJI BOCZNEJ FV

Pas izolacji bocznej musi być starannie położony na wszystkich pionowych elementach konstrukcyjnych, jak słupy, otwory drzwiowe, kominek, szyb windy itp. W przypadku izolacji termicznej budynku składającej się z wielu warstw, taśmę boczną można zainstalować przed ułożeniem ostatniej warstwy izolacji. Fartuch foliowy taśmy brzegowej musi być ułożony tak, aby szczelina między izolacją termiczną i izolacją od dźwięków uderzeniowych była całkowicie zakryta, co uniemożliwi przeciekanie jastrychu lub wody. Szczeliny boczne muszą sięgać od warstwy nośnej do powierzchni okładziny od podstawy, a w przypadku jastrychów grzewczych umożliwiać ruch o co najmniej 5 mm. Taśma boczna musi być zabezpieczona przeciw zmianom położenia przy instalacji jastrychu. Izolacyjna taśma boczna znajdująca się po zrobieniu wylewki nad płytą jastrychową, może zostać ucięta dopiero po położeniu górnej warstwy podłogi, a w przypadku okładzin tekstylnych i elastycznych po utwardzeniu podkładu. Powodem jest tutaj także uniemożliwienie powstania mostków akustycznych i szkód budowlanych.

Wszelkie prace związane z dylatacją i podkładami na podłodze i ścianach przylegających do podłogi muszą być zakończone przed odcięciem wystającej części taśmy bocznej. Po odcięciu wystającej części pasa bocznego dopasowywane są listwy przypodłogowe.

3.2. UKŁADANIE PŁYT SYSTEMOWYCH W SYSTEMIE FV THERM

Wybór płyt systemowych zależy od wymagań dotyczących izolacji termicznej i od dźwięków uderzeniowych według obowiązujących norm ENEV/DIN4109/DIN4108. Układanie warstw izolacyjnych i płyt systemowych odbywa się na płaskim, nośnym podłożu. Jeżeli instalacja lub instalacja elektryczna kładzione są na surowej podłodze, muszą być zaizolowane i należy zrobić na nie miejsce pod ogrzewaniem podłogowym.

Pierwsza warstwa wielowarstwowej izolacji musi zostać zmodyfikowana tak, aby utworzyć cało powierzchniowy podkład i ciągłą płaszczyznę zamkniętą dla rolki systemowej EPS/płyty systemowej. Przy podkładzie dwuwarstwowym montaż warstw musi być wykonywany z połączeniami nie bezpośrednio nad sobą. Folia wielowarstwowa na górnej stronie rolek/płyt systemowych jest kryjącą warstwą izolacyjną według normy DIN 18560.

Jednostronna zakładka na folii służy do zakrycia miejsc styku. Złącza muszą być zawsze sklejone taśmą samoprzylepną FV. Wypełnione dziury, które są pokrywane bez nakładania się folii, muszą być obklejone na obwodzie. Przed wylewką wszystkie połączenia muszą być starannie uszczelnione, aby zapobiec wyciekowi jastrychu lub wody użytej do jego mieszania. Układanie materiałów izolacyjnych trzeba przerwać przy szczelinach dylatacyjnych budynków i zachować dylatację. Zawsze należy przestrzegać maksymalnej dopuszczalnej wysokości montażowej podłogi.

3.3. MONTAŻ SZAFKI ROZDZIELACZA OGRZEWANIA PODŁOGOWEGO

Rozdzielacze obwodów podłogowych są instalowane w szafkach. Oprócz rozdzielacza w szafce znajdują się zawory odcinające kulowe i zawory do napełniania i odpowietrzania systemu. Ponadto w szafce znajdują się komponenty do regulacji lub pompa i mieszanie. Szafka montowana jest przed zainstalowaniem pętli na wymaganej wysokości nad końcowym poziomem podłogi. W przypadku wystarczającej grubości ścianki, na której umieszczona jest szafka rozdzielacza, możliwe jest zastosowanie podtynkowej szafki FV. W razie niewystarczającej grubości szafka FV montowana jest na ścianie.

3.4. UKŁADANIE SYSTEMOWYCH RUREK GRZEWCZYCH

Układanie rur rozpoczyna się od przymocowania rur grzewczych do rozdzielacza doprowadzającego. Przy dokręcaniu połączeń śrubowanych (rozmiar 30) trzeba na rozdzielaczu za każdym razem trzymać drugą część (rozmiar 24). Ponadto należy utrzymywać maksymalny moment dokręcania 30N. Końce rur muszą być oddzielone pod kątem prostym bez zadziorów. Miejsce przejścia rur z podłogi na ścianę należy chronić przez włożenie rury do kolanka prowadzącego, które umożliwia utrzymanie łuku w granicach 0 – 90 ° lub wysokiej jakości łuku fiksującego z tworzywa sztucznego FV.

Zamocowanie rur na powierzchni FV rolki systemowej EPS wykonuje się zszywek FV zszywka taker i oryginalnego systemowego takera FV. Zszywki FV taker umieszczane są w odległości około 50 cm przy prostej części rur grzewczych, przy zmianach kierunku trzeba rozstaw zredukować do ok. 30 cm. Alternatywnie można na izolacji położyć szyny montażowe i układać rury na nich.

Podczas układania należy przestrzegać następujących odległości pierwszej rury od:

• pionowych elementów konstrukcyjnych: 50 mm
• wind, szybów, kominów, kominków: 200 mm

Minimalny promień wygięcia 5xd (zewnętrzna średnica rury) nie może być zmniejszony według normy DIN 4726. Rury grzewcze można układać w kształcie spirali lub meandra.

Ze względu na bardziej równomierne rozpraszanie ciepła, preferowany jest układ spiralny. Przy takim układzie osiąga się stały rozkład temperatur podłogi. W miejscach mocniej chłodzonych (ściana północna, ściana z dużym oknem lub ściana przeszklona itp.) układa się rury o mniejszym rozstawie niż w części mieszkalnej, tworząc strefę brzegową. Strefa brzegowa może być częścią pętli lub stanowić oddzielną pętlę.

W razie naprawy rury grzewczej lub obróbki pozostałych długości należy dbać o to, aby złączka zaciskowa FV umieszczona została na prostej części rury, a nie na łuku. Złączka zaciskowa FV musi być wymierzona i oznaczona w dokumentacji budowlanej.

Równomierność rozkładu temperatury wynika z jej odporności na przenoszenie ciepła, nadmiernej temperatury czynnika grzewczego, rozstawu rur grzewczych i wybranego rodzaj okładziny.

SKŁADY PODŁÓG Z OGRZEWANIEM PODŁOGOWYM W SYSTEMIE FV THERM

4. ROZDZIELACZ OGRZEWANIA PODŁOGOWEGO FV

W związku z technicznymi możliwościami regulacji zaleca się przydzielenie oddzielnego obwodu grzewczego do każdego pomieszczenia. Jeżeli pomieszczenie ma większy obszar niż można pokryć przez jeden obwód, pomieszczenie należy podzielić na odpowiednią liczbę obwodów grzewczych. Obwody dłuższe niż 120 m są niedopuszczalne. W jednej całości dylatacyjnej może się znaleźć więcej obwodów grzewczych.

Potrzebny rozdzielacz obwodu grzewczego zależy od liczby zainstalowanych obwodów grzewczych. Zalecana maksymalna strata ciśnienia w systemie (włącznie z rozdzielaczem i złączkami śrubowymi) wynosi 250 mbar.

Rozdzielacz pomyślany jest tak, aby można go było instalować na ścianie lub we wbudowanej szafce rozdzielczej. Maksymalna liczba obwodów podłączonych do jednego rozdzielacza wynosi 12.

Przewody zasilające od i do źródła z 1 przyłączem ”AG są do wyboru, od lewej lub prawej strony.

5. KONTROLA SZCZELNOŚCI

Po zakończeniu prac instalacyjnych instalację trzeba fachowo napełnić i sprawdzić jej szczelność. Konieczne jest przestrzeganie wymagań normy VDI 2035 (zapobieganiem uszkodzeniom systemów grzewczych z ciepłą wodą).

Wszystkie zawory zasilające i zwrotne muszą być podłączone do rozdzielacza obwodu grzewczego. Zawór wlotowy do napełniania należy połączyć wężem ze źródłem wody. Do przewodu powrotnego musi być podłączony wąż prowadzący do odpływu lub poza dom. Na początku napełniania wszystkie obwody muszą być zamknięte. Po otwarciu zaworu zasilającego należy odpowietrzyć rurociąg zasilający. Następnie otworzyć pierwszy zawór wlotowy i pierwszą gałąź powrotną.

Jeśli obwód grzewczy jest całkowicie napełniony wodą, tak, że z wolnego końca nie wydobywa się już powietrze, należy pierwszy obwód grzewczy ponownie zamknąć. Przy kolejnych obwodach grzewczych postępować analogicznie. Po zakończeniu całkowitego procesu napełniania i odpowietrzania wszystkie zawory do napełniania i opróżniania są zamknięte. Następnie trzeba otworzyć wszystkie zawory zasilające i zwrotne. System napełniony wodą należy teraz poddać próbie szczelności zgodnie z wymaganiami normy ČSN EN 1264. Próbę szczelności trzeba przeprowadzić za pomocą wody, aby zapobiec uszkodzeniu rur. Ciśnienie próbne jest dwukrotnie wyższe od ciśnienia roboczego, ale nie mniejsze niż 6 bar (zgodnie z ČSN EN 1264-4). Po dwóch godzinach ciśnienie próbne należy przywrócić. Ewentualny spadek ciśnienia jest zazwyczaj skutkiem dylatacji rur. Czas trwania próby wynosi 12 godzin.

Próba szczelności jest udana, jeżeli w żadnym punkcie rurociągu, złączy i połączeń nie ma wycieku wody, a ciśnienie testowe nie spadło o więcej niż 0,1 bara na godzinę. O przeprowadzeniu próby ciśnieniowej należy sporządzić protokół. Protokół ten trzeba załączyć do dokumentacji budowlanej. W celu ochrony systemu grzewczego i urządzeń zabezpieczających, należy zadbać, by podczas próby szczelności zawory kulowe zestawu połączeniowego były zamknięte.

6. USTAWIENIA HYDRAULICZNE

Po zakończeniu próby szczelności, a przed uruchomieniem urządzenia należy dostosować poszczególne obwody grzewcze (zgodnie z DIN EN 1264/ENEV). Wartości do ustawienia dla poszczególnych obwodów grzewczych należy sprawdzić w dokumentacji projektowej i ustawić na wskaźnikach przepływu linii zasilającej.

7. PRZYGOTOWANIE JASTRYCHU I URUCHOMIENIE OGRZEWANIA PODŁOGOWEGO

Zalanie rur ogrzewania podłogowego należy zawsze wykonywać po udanej próbie szczelności przeprowadzonej za pomocy wody, z której sporządzono protokół. Zalanie przeprowadza się na rurach napełnionych wodą i pod ciśnieniem roboczym. Jastrych musi spełniać wymagania DIN 1055.

Jastrych cementowy

Do jastrychu cementowego dodaje się plastyfikator FV dla lepszego przylegania do rury, oblania całej rury przez beton, lepszego przewodzenia ciepła a wreszcie dla zapobieżenia uszkodzeniom, które mogłyby powstać pod wpływem dodatków napowietrzających zawierających wapń lub zmiękczaczy dodawanych do jastrychu lub wody do mieszania jastrychu. Jastrychy z siarczanem wapnia i cementowe muszą być zawsze ogrzane przed ułożeniem okładziny podłogowej. Pierwsze ogrzewanie dla jastrychów cementowych można przeprowadzić najwcześniej po 21 dniach, a w przypadku jastrychów z siarczanem wapnia najwcześniej po 7 dniach. Ogrzewanie jastrychu musi być stopniowe. Temperaturę można zwiększać o maksymalnie 5 °C dziennie, do osiągnięcia maksymalnej temperatury roboczej. O wykonaniu stopniowego ogrzania płyty grzewczej musi zostać sporządzony protokół.